نجواے دل (◡‿◡✿)

+چرا مشکی پوشیدی؟
—دیگه لباسی نداشتم.
+ چرا صدات گرفته؟
—سرما خوردم
+ دستت چی شده؟
—خوردم زمین
+ چرا نوشته هات همه دپن
—خو سبکشه همین طوری
+داشتی گریه میکردی؟
— داشتم پیاز خورد میکردم
+چرا ناراحتی؟
—فقط یه کوچولو خستم
+ چرا همش به یه نقطه خیره میشی؟
— آخه خوابم میاد
+چرا واسه همه چی یه دلیل الکی میاری؟
— آخه کسی نمیفهمه

+چرا مشکی پوشیدی؟
—دیگه لباسی نداشتم.
+ چرا صدات گرفته؟
—سرما خوردم
+ دستت چی شده؟
—خوردم زمین
+ چرا نوشته هات همه دپن
—خو سبکشه همین طوری
+داشتی گریه میکردی؟
— داشتم پیاز خورد میکردم
+چرا ناراحتی؟
—فقط یه کوچولو خستم
+ چرا همش به یه نقطه خیره میشی؟
— آخه خوابم میاد
+چرا واسه همه چی یه دلیل الکی میاری؟
— آخه کسی نمیفهمه

کجا بودی تو این همه سال درد 
که من زندگی کردم این مردن و  

دی هم تمام شد . دفتر بهمن را باز کن .
برگ اولش را . با کاغذی از جنس دلت جلد کن .
صفحه به صفحه اش را . با امید خط کشی کن .
صاف و یکدست . اینبار بهتر ورق بزن‌ .
با احتیاط بیشتری نگهش دار . شروع به نوشتن کن .
اینبار کمی خوش خط تر بنویس . خط اول .

به نام خدا.
سلام بهمن